Coaching – czym jest?
To forma pomocy inna niż poradnictwo czy terapia, choć dotyczyć może tych samych obszarów życia i typów problemów. Coach pracuje za pomocą pytań. Nie stawia diagnozy. Zachęca do sformułowania celów i opracowywania planu ich osiągnięcia. Skargi i marzenia „przerabiane są“ na cele i plany działań. Coach  w rozmowie dba też o wsparcie motywacji i poziomu energii klienta. Nigdy nie daje rad, ani nie poucza.

Coaching to uwalnianie potencjału osoby i wsparcie jej w podejmowaniu wyzwań i realizacji marzeń za pomocą jej własnych talentów oraz posiadanych zasobów. Coach zadając pytania  pomaga konstruktywnie spojrzeć na problem i odnaleźć dopasowane do indywidualności oraz osobistych priorytetów skuteczne strategie działania. Coaching pomaga uwolnić pełnię możliwości osobistych w odniesieniu do danego problemu.

Dla kogo?
Jeśli czujesz/czujecie, że Twój/Wasz problem lub wątpliwości wynikają z braku wiedzy psychologicznej/pedagogicznej, jeśli nie umiesz ocenić tego, co się dzieje z Tobą lub w Twojej rodzinie,wybierz konsultację/poradnictwo u specjalisty, który tę wiedzę ma.
Jeśli czujesz, że Ty lub Wasz związek potrzebuje psychoterapii, głębszej zmiany lub zaleczenia dawnych zranień, które przeszkadzają żyć – wybierz terapię. Opis oferowanej pomocy terapeutyczne znjadziesz tutaj.

Jeśli zaś:

• masz konkretny problem/dylemat/pragnienie/trudność w jakimś obszarze życia zawodowego lub osobistego
• nie chcesz rad, bo czujesz, że chcesz to zrobić „po swojemu“
• ale nie do końca jeszcze wiesz jak, lub/i wątpisz, czy starczy Ci samozaparcia - spróbuj coachingu.

Jak pracujemy?
Spotkania dotyczące danego problemu trwają od 3 do 8 sesji od 1 (indywidualne)  do 1,5h (pary). Zazwyczaj jest to 3-6 sesji.

Do czego?
W tej chwili oferujemy:

• coaching rodzicielski (wyzwania/trudności wychowawcze) dla pojedynczych rodziców i par rodziców
• coaching rozwoju zawodowego (tzw. coaching kariery) i dla osób długo poszukujących zatrudnienia (tzw. job coaching).
• work-life balance coaching – coaching równowagi praca – dom

Od września 2014 planujemy poszerzenie oferty o coaching par w zakresie polepszania jakości związku.

Konsultacje to wstępne spotkania z psychologiem czy psychoterapeutą, które pomogą określić podstawowe trudności osoby zgłaszającej się, jakiego rodzaju zmianę chciałaby uzyskać, w jakim zakresie jest to możliwe i jaka jest najlepsza forma pomocy. Specjalista dokona wstępnej diagnozy, z czego trudność może wynikać. Jeśli to będzie konieczne, pokieruje do innych specjalistów.

Porada psychologiczna do kilka do kilkunastu spotkań, w czasie których specjalista pomoże omówić i zrozumieć aktualny problem oraz ustabilizować i rozwiązać sytuację. Pomoże też ustalić cele i kroki działania w wypadku sytjacji kryzysowej oraz doradzi, jak pacjent może zmieniać się w pożądanym kierunku. Oprócz diagnozy problemu możliwe jest określenie czynników podtrzymujących istnienie problemu oraz trudności z jego rozwiązaniem, jak również poszukiwanie nowych sposobów rozwiązania trudności i wzmocnienie klienta w realizowanych przez niego zmianach.

W sytuacjach nagłych i trudnych proponujemy interwencję kryzysową – intensywną pomoc psychologiczną.

Z pomocy psychologa warto skorzystać, gdy:

• Jest się zainteresowanym rozwojem, samopoznaniem, rozwijaniem twórczych możliwości, polepszeniem jakości swojego życia.
• Doświadcza się niepokoju, lęku lub dużego strachu, przygnębienia, niskiego poczucia wartości, depresji, silnego napięcia, stresu, obsesyjnych myśli, niechęci do kontaktu z ludźmi.
• Przeżywa się konflikty i kryzysy w związkach, relacjach rodzinnych.
• Zaistniały sytuacje trudnych rozstań lub rozwodu.
• Powstają trudności w pracy, szkole, wśród innych osób.
• Przeżywa się kryzysy wartości, poczucie braku sensu życia.
• Odczuwa się różnorodne dolegliwości fizyczne o niejasnej przyczynie(tzw. psychosomatyczne).
• Występują kłopoty z jedzeniem, cierpiącym na anoreksję, bulimię i otyłość.
• Osoby poszukują wsparcia psychologicznego w sytuacjach kryzysowych.
• Osoby doświadczyły przemocy fizycznej, seksualnej, społecznej, instytucjonalnej.

Metoda poradnictwa i konsultacji zależna jest od specjalizacji prowadzącego psychologa lub psychoterapeuty.

Mediacja to sposób rozwiązywania konfliktu poprzez dialog. Jest alternatywną formą rozwiązania sporów sądowych ale także sytuacji, które nie trafiły jeszcze do sądu i mogą być rozwiązane polubownie. Mediacja to również okazja do nauczenia się rozwiązywania trudnych sytuacji np. w rodzinie. W trakcie mediacji uczestnicy uczą się nowego sposobu porozumiewania, podejmowania decyzji i rozwiązywania konfliktów,.Zdobytą wiedzę można wykorzystać również w innych sytuacjach w codziennym życiu.

Mediacje odbywają się przy udziale neutralnego i bezstronnego mediatora, który czuwa nad przebiegiem, wspiera proces dochodzenia do satysfakcjonujących rozwiązań. Istotną cecha mediacji jest jej poufność. Możesz swobodnie mówić o tym, o czym przed sądem czy w obecności innych osób nie chciałbyś rozmawiać. Informacje przekazane mediatorowi są poufne. Mediator nie może być powołany na świadka.

Mediacje można wykorzystywać do rozwiązywania, np. problemów rodzinnych, również w przypadku rozwodu, regulowania kwestii kontaktów z dzieckiem czy sposobu użytkowania mieszkani. Ma ona zastosowanie w wypadku, gdy twoje dziecko ma konflikt z rówieśnikami lub nauczycielami, jak również gdy ty sam borykasz się z konfliktem w pracy z przełożonymi bądź współpracownikami

Mediacja jest dobrowolna i w każdej chwili można z niej zrezygnować.

Są to spotkania indywidualne rodziców z psychologiem specjalizującym się w edukacji wychowawczej poświęcone wypracowaniu nowych sposobów wychowawczych dopasowanych do potrzeb konkretnego dziecka.

Specjalista pracuje z rodzicami nad rozpoznaniem sytuacji trudnych wychowawczo, zrozumieniem, z czego one wynikają i jak można ich  uniknąć, jak inaczej się zachować, żeby uzyskać dobry efekt wychowawczy, czego nie robić, żeby nie wzmacniać niewłaściwych zachowań dziecka etc.

Przykładowe tematy:

• Ukierunkowanie myślenia na potrzeby i możliwości dzieci – czyli jak wzmocnić w dziecku jego naturalne możliwości i zdolności.
• Wprowadzenie umiejętności słuchania dzieci, gdy zgłaszają się do rodziców z problemem – czyli jak dobrze słuchać dzieci i być na nie uważnym.
• Nauka rozpoznawania uczuć w kontaktach z dziećmi, nazywanie ich – czyli jak budować głębszą i bliższą relację z nimi.
• Umiejętności motywowania dzieci do aktywności i współpracy z rodzicami – czyli co zrobić, aby dzieci słuchały rodziców.
• Zapoznanie rodziców z podstawową wiedzą na temat stosowania konsekwencji i nagród; rola „ram” zachowania dzieci – czyli jak stawiać granice i nie dać sobie wejść na głowę.
• Jak organizować czas wolny dzieciom (znaczenie urozmaicenia aktywności), jak się z nimi bawić.
• Jak konstruktywnie rozwiązywać konflikty i nieporozumienia bez zwycięzców i pokonanych.
• Zapoznanie rodziców ze specyficznymi potrzebami i zachowaniami dzieci w określonych fazach rozwojowych, jak dopasowywać metody wychowawcze, wymagania do wieku i możliwości dziecka.
• Relacje między rodzeństwem, jak sobie radzić z rywalizacją; jak pomóc budować więź między rodzeństwem aby było dla siebie źródłem oparcia w przyszłości; nauczenie się sposobów pomocy w wyeliminowaniu przez dzieci agresji, wzajemnej niechęci, rywalizacji, manipulacji.
• Wzmacnianie samodzielności i zaradności dziecka.
• Jak skutecznie chwalić dzieci.
• Nabycie umiejętności wychowawczych czy związanych z budowaniem relacji z dzieckiem od pierwszych dni jego życia.

To forma uzyskania oczekiwanych zmian poprzez indywidualną pracę z psychoterapeutą. Najczęściej odbywa się jeden, dwa lub trzy razy w tygodniu, w stałych dniach i godzinach dopasowanych do możliwości zgłaszającej się osoby. Czas jednego spotkania wynosi 50 minut. Długość psychoterapii zależy od zgłaszanego problemu, najczęściej trwa ok. 1 - 3 lata, w zależności od potrzeb pacjenta oraz zakładanych celów. Prowadzimy również formy terapii krótkoterminowej - ok. półrocznej, nastawionej na osiągnięcie węższych celów.

Może być również potrzebna terapia wspierająca lub forma interwencji kryzysowej, wówczas spotkania mogą być intensyfikowane w przeciągu np. 3 miesięcy.

W trakcie sesji budowana jest relacja terapeutyczna, która stwarza bezpieczne warunki umożliwiające poznawanie siebie, badanie motywów zachowań, przyglądanie się schematom myślenia oraz wzorcom wchodzenia w relacje. Efektem psychoterapii są zmiany podnoszące komfort życia. Psychoterapia indywidualna poprzedzona jest spotkaniem konsultacyjnym (ok. 3 wizyty), podczas którego terapeuta zapoznaje się ze zgłaszanymi problemami, ustala cele psychoterapii oraz zasady niezbędne do pracy terapeutycznej - m.in. częstotliwość spotkań, okres trwania psychoterapii, przerwy, sposób zakończenia, zasady finansowania. Korzystający może wówczas poznać terapeutę i przekonać się, czy dany specjalista jej odpowiada.

Przykładowe powody, dla których można się zgłosić na psychoterapię:

• zmaganie się z trudnościami w sytuacjach życiowych;
• różnego rodzaju obawyy, przygnębienie, niezadowolenie;
• stany depresyjne lub lękowe,
• wzmożony stres, z którym ciężko sobie poradzić,
• zmienne nastroje;
• brak satysfakcji życiowej;
• uczucie pustki w relacjach z innymi osobami;
• problemy w relacjach rodzinnych czy z partnerem,
• chęć poznania przyczyny swoich problemów,
• trudności w kontaktach z ludźmi,
• obniżone poczucie wartości,
• chęć lepszego poznania siebie,
• lepszego radzenia sobie w życiu, zwiększenia jego komfortu, wykorzystywania w pełni swoich możliwości życiowych czy po prostu ich odkrycia.

Metoda psychoterapii zależna jest od specjalizacji tego, kto ją prowadzi.

Kiedy do logopedy?

Konsultacja logopedyczna jest wskazana wtedy, gdy niepokoi nas coś w rozwoju mowy i języka, np.:

- dziecko „nie mówi”,

- oddycha ustami, mocno się ślini,

- podczas oddychania lub mówienia wsuwa język między zęby,

- wypowiedzi są trudne do zrozumienia, mało wyraźne,

- dziecko mówi niepłynnie, w sposób szybki, urywany, „jąka się”,

- dorosły utracił zdolności językowe w wyniku choroby lub urazu.

Na czym polega diagnoza?

Przyczyny trudności są wieloaspektowe, dlatego terapię poprzedza diagnoza logopedyczna, na którą składają się m.in.:

- obserwacja swobodnej aktywności werbalnej,

- ocena rozumienia mowy, rozumienia poleceń,

- ocena artykulacji, czyli wymowy,

- ocena budowy i funkcjonowania aparatu artykulacyjnego,

- ocena sposobu oddychania,

- ocena funkcjonowania słuchu fonemowego,

- wywiad z opiekunem dotyczący okresu prenatalnego i dotychczasowego rozwoju (w przypadku dzieci).

W niektórych sytuacjach logopeda prosi o konsultację z innymi specjalistami, np. laryngolgiem/audiologiem, foniatrą, ortodontą, neurologiem, terapeutą integracji sensorycznej.

Na czym polega terapia?

Głównym celem terapii jest wspieranie prawidłowej komunikacji, czyli zdolności  skutecznego porozumiewania się z innymi ludźmi.

Czasem przeszkodą w skutecznym przekazywaniu myśli jest wada wymowy, przez którą wypowiedź jest mało zrozumiała, w innym przypadku - utrata umiejętności językowych, a w jeszcze innym - zakłócony sposób uczenia się języka. Terapia jest dostosowana indywidualnie i ściśle związana z przyczynami, leżącymi u podstaw obecnych trudności.

Oddziaływania mogą obejmować:

• ćwiczenia oddechowe i fonacyjne,
• ćwiczenia usprawniające pracę warg, języka, podniebienia miękkiego,
• wywołanie lub skorygowanie głosek i utrwalenie ich w mowie spontanicznej,
• ćwiczenia słuchowe,
• kształtowanie prawidłowej budowy wypowiedzi,
• rozwijanie zasobu słów,
• ćwiczenia świadomości fonologicznej i inne.

Skuteczność terapii zależy od współpracy wszystkich zaangażowanych osób: dziecka/dorosłego, logopedy i opiekunów.

 stymulowanie wypowiedzi, rozumienia języka, korygowanie wad wymowy

Najczęściej spotkania odbywają się co 2 tygodnie i trwają 50 lub 75 minut.

Terapia przeznaczona jest dla par, które przeżywają kryzys w związku. Spotkania pomagają rozpoznać problem, zrozumieć z czego on wynika i co podtrzymuje destrukcyjne zachowania. Służą także do poprawienia wzajemnej komunikacji oraz uświadomienia partnerom, jak indywudialne zachowania każdego z nich wpływają na drugą osobę

Głównym celem terapii par jest zminimalizowanie barier utrudniających rozwój związku, jak również rozwój partnerów jako odrębnych jednostek. W czasie spotkań można poznać wzajemnie swoje cechy, potrzeby i motywacje. Terapia jest szansą na pomoc w uzyskaniu równowagi w związku i nauczeniu się przechodzenia przez naturalne kryzysy rozwojowe w związkach. Pogłębia i umacnia więź między partnerami. Uczy słuchania się nawzajem i wrażliwości na potrzeby drugiego człowieka. Pomaga też utrzymać dobre relacje z rodzinami partnerów.

W niektórych wypadkach terapia pomaga zwerbalizować niewypowiedziane emocje, poglądy, wartości czy różnice i w spokojny sposób podjąć decyzję o rozstaniu.

Spotkania z terapeuta mogą również stanowić przygotowanie się pary do dalszego wspólnego życia, rozwiązanie na początku związku trudności, które mogłyby w przyszłości go niszczyć.

Metoda psychoterapii zależna jest od spacjalizacji tego, kto ją prowadzi.

Jest to praca terapeutyczna całej rodziny lub jej części w zależności od potrzeby, rodzaju problemu, specyfiki rodziny. W określonych wypadkach w terapii uczestniczą oboje rodzice wraz z dziećmi, jeden rodzic z dzieckiem lub sami rodzice. Niekiedy konieczna jest również obecność dziadków.

Na ogół spotkania odbywają się co 2 – 3 tygodnie. Trwają 50 lub 75 minut. Ilość spotkań uzależniona jest od sprawy, z jaką zgłasza się rodzina. Może to być np. 5 spotkań, kilkanaście lub więcej, jeśli terapeuta uznaje to za celowe.

Często problemy dzieci (lęki, depresje, zaburzenia odżywiania, trudne zachowania itd.) wiążą się z szerszymi problemami nękającymi całą rodzinę i wówczas szybszą i efektywniejszą pomoc można uzyskać, gdy w terapii biorą udział wszyscy jej członkowie. Krąg rodzinny to najbliższe dziecku osoby i w oparciu o ich pomoc wielokrotnie łatwiej mu sobie poradzić. Czasem aby osiągnąć zmianę u pojedynczego pacjenta, niezbędna jest zmiana u wszystkich jego bliskich.

W terapii rodzinnej pracuje się między innymi nad:

• poprawą porozumiewania się,
• lepszym rozumieniem siebie nawzajem,
• umiejętnością wyrażania własnych uczuć,
• nie przekraczaniem granic innych osób lub większym otworzeniem się na nie,
• podziałem ról i zadań,
• umiejętnością rozwiązywania konfliktów,
• zrozumieniem źródeł zachowania poszczególnych członków rodziny, czasem wynikających z doświadczeń poprzednich pokoleń,
• poradzeniem sobie z nadmiernym stresem,
• przejściem przez naturalne kryzysy rozwojowe w rodzinie,
• poradzeniem sobie z rozstaniami, utratami, traumami i całym szeregiem innych spraw.

Celem terapii rodzinnej najczęściej jest uzyskanie wzmocnienie więzi, poprawa relacji, nauczenie się czerpania przyjemności z kontaktów z innymi osobami w rodzinie, a w niektórych wypadkach - uniezależnienie się od rodziny i uzyskanie możliwości życia jako odrębna jednostka.

Nasi specjaliści pracują, wykorzystując różne podejścia terapeutyczne: systemowe, psychodynamiczne, komunikacyjne, strukturalne itp. Metoda psychoterapii zależna jest od spacjalizacji tego, kto ją prowadzi.

Wykorzystujemy programy warsztatów umiejętności wychowawczych zatwierdzone przez Ministerstwo Edukacji,a także autorskie programy, wypracowane w czasie dotychczasowych zajęć, dopasowane do potrzeb rodziców.

Zajęcia grupowe prowadzone są metodą warsztatową, z wykorzystaniem elementów wsparcia, odnoszą się do konkretnych sytuacji z życia, pomagają nauczyć się nowego sposobu reagowania na sytuacje z dziećmi. Opierają się na technikach trenerskich, procesie grupowym, wykorzystują elementy treningu umiejętności społecznych, treningu zachowań, treningu interpersonalnego. Są to np. ćwiczenia w parach, trójkach, podgrupach; elementy dramy, pantonimy, odgrywanie scenek; wolna dyskusja, mini wykład, przedstawienie historii, przykłady, metafory, wykorzystanie elementów wizualizacji, Ćwiczenie indywidualne na piśmie, wykorzystanie rysunku, kwestionariusze. Gry i ćwiczenia psychologiczne, zadania do domu. Rozwiązywanie konkretnych sytuacji problemowych z życia.

Przykładowe tematy jakie są podejmowane:

• Ukierunkowanie myślenia na potrzeby i możliwości dzieci – czyli jak wzmocnić w dziecku jego naturalne możliwości i zdolności.
• Wprowadzenie umiejętności słuchania dzieci, gdy one zgłaszają się do rodziców z problemem – czyli jak dobrze słuchać dzieci i być na nie uważnym.
• Nauka rozpoznawania uczuć w kontaktach z dziećmi, nazywanie ich – czyli jak budować naszą relację z nimi, głębszą i bliższą.
• Umiejętności motywowania dzieci do aktywności i współpracy z rodzicami – czyli co zrobić aby dzieci słuchały się rodziców.
• Zapoznanie rodziców z podstawową wiedzą na temat stosowania konsekwencji i nagród; rola „ram” zachowania dzieci – czyli jak stawiać granice i nie dać sobie wejść na głowę.
• Jak organizować czas wolny dzieciom (znaczenie urozmaicenia aktywności), jak się z nimi bawić w różnym wieku.
• Jak konstruktywnie rozwiązywać konflikty i nieporozumienia bez zwycięzców i pokonanych.
• Zapoznanie rodziców ze specyficznymi potrzebami i zachowaniami dzieci w określonych fazach rozwojowych, jak dopasowywać metody wychowawcze, wymagania – do wieku i możliwości dziecka.
• Relacje między rodzeństwem, jak sobie radzić z rywalizacją; jak pomóc budować więź między rodzeństwem aby byli dla siebie źródłem oparcia w przyszłości; nauczenie się sposobów pomocy dzieciom wyeliminowania agresji, wzajemnej niechęci, rywalizacji, manipulacji.
• Wzmacnianie samodzielności i zaradności dziecka.
• Jak skutecznie chwalić dzieci.
• Nabycie umiejętności wychowawczych czy związanych z budowaniem relacji z dzieckiem od pierwszych dni jego życia przez „młodych rodziców”

Co zyskują rodzice uczestniczący w naszych zajęciach?

• Większą wiedzę, kompetencje, umiejętności rodzicielskie, opiekuńczo – wychowawcze.
• Poprawę funkcjonowania rodziny pod względem więzi, zaradności, umiejętności wychowawczych, dobrego pełnienia ról rodzinnych, komunikacji, racjonalnych granic.
• Wsparcie w zakresie wychowywania dzieci, rozwiązywania trudnych sytuacji.
• Wiarę we własne możliwości bycia „wystarczająco dobrym rodzicem”.
• Znalezienie w sobie takich postaw, które ułatwiają radzenie sobie z wychowywaniem dzieci.
• Zwiększenie umiejętności budowania więzi z dziećmi i całą rodziną.
• Poprawę umiejętności radzenia sobie z własnymi indywidualnymi i małżeńskimi trudnościami tak, iż w mniejszym stopniu wpływają one negatywnie na wychowywanie dzieci.

Warsztaty skierowane są do osób znajdujących się w sytuacji kryzysowej spowodowanej rozwodem/rozstaniem, które pragną uchronić swoje dziecko/dzieci przez traumatycznymi doświadczeniami przeżywanej sytuacji.

Główne zagadnienia poruszane podczas zajęć:
1. Jak poradzić sobie z sytuacją rozstania/rozwodu?
2. W jaki sposób powiedzieć dziecku/dzieciom o rozstaniu rodziców?
3. Jak postępować, aby bezpiecznie przeprowadzić dziecko/dzieci przez rozwód?
4. Co jest najważniejsze dla dziecka/dzieci po rozwodzie/rozstaniu rodziców?
5. Jakie mogą być konsekwencje rozwodu/rozstania dla rozwoju dziecka/dzieci.
6. Czym jest rodzicielski plan wychowawczy i jak go skonstruować?
7. Jak przygotować się do badania w OZSS?

Czas trwania warsztatów: 9 godzin (3 spotkania po 3 godziny)